Μαμά, μάνα, μανούλα, μητέρα, μαμουλα, λέξεις μικρές αλλά τόσο ιερές όσο και η μορφή που τις αντιπροσωπεύει. Η αγκαλιά και το χάδι το χαμόγελο και το δάκρυ.. Η παρουσία της πολύτιμη, η αγάπη της χωρίς όρια η φροντίδα της μοναδική, η υπομονή της ατελείωτη, η αγωνία της αξεπέραστη..
Ναι αυτή είναι η μάνα, η κάθε γυναίκα που φέρνει στον κόσμο μια ζωή ή αναλαμβάνει να μεγαλώσει μια ζωή.. Μια ύπαρξη που ξέρεις ότι πάντα θέλει το καλό σου και ας μην το παραδέχεσαι, που ξέρεις ότι της μοιάζεις και ας μην το δέχεσαι.. Μια μορφή που θαυμάζεις, που φοβάσαι να μην χάσεις, ένας άνθρωπος που σου έδωσε ζωή , που η καρδιά της κτυπά μαζί με την δικιά σου.. Αυτή που το χέρι της δεν θα αφήσει το δικό σου και θα σου δείχνει τον δρόμο, θα σου φωτίζει το μυαλό και την ψυχή σου.. Η μαμουλα σου αυτή που σε κρατούσε αγκαλιά κ σε ναννουριζε, η μάνα αυτή που σε μαλλωνε στην εφηβεία σου, η μαμά αυτή που σου στάθηκε στα δύσκολα στα εύκολα, στα όμορφα, στα τρελά σου, στα άγνωστα σου, η μητέρα αυτή που σε χρειάστηκε όταν αυτή δεν μπορούσε.. Ναι αυτή η ευλογημένη και ιερή
μορφή αξίζει ένα σε αγαπώ και ενα σε ευχαριστώ.. Δύο λέξεις δεδομένες αλλά τόσο μοναδικές, που δεν χρειάζονται αναβολές..Η δικιά μας αγκαλιά, το δικό μας φιλί, το χαμόγελο μας, είναι η δικιά τους χαρά, η δύναμη τους και εμείς είμαστε το καλύτερο παράδειγμα για τα δικά μας παιδιά.